دلتنگی شقایق
سکوتدلتنگی شقایق
سکوتدیوونه خودتی!
گاهی ما نیازمند بیابانی میشویم ! بیابانی برای فریاد کشیدن
با تمام وجود ...
همانجا که انسانی نیست برای خیره شدن به تو
و خودت را فریب بدهی به این امید که فقط او صدایت را می شنود
و آنقدر فریاد بزنی که دیگر نای حرف زدن نداشته باشی ...
گاهی ما نیازمند بیابانی میشویم
برای آنکه در آغوشش دراز بکشیم و در آسمانش رقص ستاره ها را ببینیم
و ماه را که به تو خیره شده
ولی تا نزدیکترین بیابان نزیک خانه هامان ... راه درازیست
شاید ... شاید باید نگاههای خیره ی مردم را به جان خرید
وقتی فریاد می کشی و آنها خیال می کنند دیوانه ای !
بله درسته...زیباست...
دیوونه...............
دیوونگی هم عالمی داره !
از اونجایی که ملت ما جنبه ی دیوونه بازی ندارن
اگه جایی باشی که نشناسنت میشه اینکارو کرد !